ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΑ ΦΥΤΑ

ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ ΚΑΙ ΜΕΛΙΣΣΕΣ

Η αμυγδαλιά είναι ένα σπουδαίο μελισσοκομικό δέντρο και σηματοδοτεί την έναρξη της επερχόμενης Άνοιξης αλλά και την έναρξη της μελισσοκομικής περιόδου γιατί οι μέλισσες τη λατρεύουν.

Την αποκαλούν «η νυφούλα του χειμώνα» για τα υπέροχα λεπτεπίλεπτα άνθη της, αλλά και «τρελή» αμυγδαλιά επειδή βιάζεται να ανθίσει στην καρδιά του χειμώνα και αυτό κάποιες φορές το πληρώνει ακριβά. Όλοι όμως από τα αρχαία χρόνια την αγαπούν γιατί συμβολίζει την ομορφιά , την αγνότητα, την ελπίδα, την αγάπη που δεν μπορεί να νικηθεί από το θάνατο. Προάγγελος της Άνοιξης και του έρωτα, χαρίζει θετική ενέργεια και ομορφιά. Συμβολισμοί και μύθοι πολλοί. Αλλά και στην τέχνη τη ζωγράφισαν οι ζωγράφοι, την ύμνησαν οι ποιητές, την τραγούδησαν οι ερωτευμένοι!

Η αμυγδαλιά είναι ένα καρποφόρο, φυλλοβόλο δέντρο της οικογένειας των Ροδιδών, με ύψος από 4μ. έως 12μ., ανθεκτικό στην ξηρασία και καλλιεργείται σε όλες τις περιοχές της Παραμεσογειακής ζώνης από την αρχαιότητα, γιατί το Μεσογειακό κλίμα είναι ιδανικό για την καλλιέργειά της. Στην Ελλάδα είναι γνωστή από το 8.000 π.Χ. και καλλιεργείται σε όλη τη χώρα. Η αμυγδαλιά πρώτα ανθίζει και μετά βγάζει τα φύλλα της. Τα άνθη της εντυπωσιακά, αγαπημένα, λευκορόδινα και με ευχάριστη οσμή. Οι καρποί της πράσινοι χνουδωτοί, αποξηραίνονται και αποφλοιώνονται, και στο εσωτερικό τους η αμυγδαλόψιχα, μια άριστη, πλούσια τροφή, με υψηλή διατροφική αξία για τον άνθρωπο.

Η αμυγδαλιά ανθίζει πρώτη, από τέλος Ιανουαρίου έως και το Μάρτιο ανάλογα με την ποικιλία, τη θερμοκρασία και τις περιβαλλοντολογικές συνθήκες. Το ιδανικότερο είναι να συμπέσει η ανθοφορία της αμυγδαλιάς με καλό καιρό, οπότε αυτό βοηθά στο δυνάμωμα των μελισσών. Είναι πολύ σημαντική για τις μέλισσες και τη μελισσοκομία, γιατί δίνει άφθονη γύρη και νέκταρ και βοηθά στην ανάπτυξη του μελισσιού όταν αυτό λόγω του χειμώνα είναι αδύναμο με λίγο πληθυσμό και παράγει πολύ γόνο.

Η επικονίαση της αμυγδαλιάς βασίζεται κυρίως στις μέλισσες. Η μέλισσα είναι ο κύριος επικονιαστής της, και η πρώϊμη άνθιση της αμυγδαλιάς χρειάζεται πολλές μέλισσες, για τη μεταφορά της γύρης και για να καρποδέσει όσο το δυνατόν περισσότερα άνθη.

Η γύρη της αμυγδαλιάς είναι πολύ θρεπτική για τις μέλισσες, ενώ το νέκταρ της είναι πλούσιο σε φυσικά σάκχαρα (20% – 40%), και παράγει μια ουσία που λατρεύουν οι μέλισσες και ελκύονται από αυτή.

Μια ομάδα ερευνητών του Τμήματος Περιβαλλοντικής και Εξελεγκτικής Βιολογίας και το Τμήμα Επιστημονικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου της Haifa-Oramin, θεωρούν ότι η αμυγδαλίνη που παράγει η αμυγδαλιά, δελεάζει και προσελκύει τους υποψήφιους επικονιαστές της που είναι κυρίως οι μέλισσες, να επισκεφτούν τα άνθη της για να μπορέσει η αμυγδαλιά να δέσει τους πολύτιμους καρπούς της. Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι η αμυγδαλιά ανέπτυξε την αμυγδαλίνη στο νέκταρ της σαν φίλτρο για να απωθεί τα άλλα θηλαστικά και τους «μη ειδικούς» παράγοντες επικονίασης. Επειδή υπάρχει πάντα έλλειψη εντόμων, η αμυγδαλιά μέσα στους αιώνες ανέπτυξε ένα μοναδικό τρόπο προσέλκυσης των μελισσών για να μπορεί να αναπαράγει και να αναπαραχθεί. Στην πραγματικότητα θεωρούν ότι η αμυγδαλίνη είναι μια εξελικτική ανάπτυξη που προορίζεται να δώσει στην αμυγδαλιά ένα πλεονέκτημα έναντι των άλλων δέντρων. Πιθανόν και η εποχή άνθισης να είναι αποτέλεσμα αυτής της εξελικτικής διαδικασίας. (πηγή: Science Daily)

Η παγκόσμια έλλειψη διαθέσιμων επικονιαστών, δηλαδή μελισσών και εντόμων γενικότερα, βλάπτει σοβαρά τη γεωργία και απειλεί τις προμήθειες των προϊόντων για τον ανθρώπινο πληθυσμό. Στην Καλιφόρνια υπάρχουν τεράστιοι αμυγδαλεώνες αλλά λόγω της έλλειψης μελισσών δεν μπορούν να καρποφορήσουν. Αναγκάζονται να εισάγουν φορτία κυψελών κατά τη διάρκεια της ανθοφορίας της αμυγδαλιάς ώστε να εξασφαλίζεται η επικονίαση.(πηγή: Science Daily)

Το μέλι της αμυγδαλιάς δεν αποθηκεύεται γιατί η τροφή που συλλέγεται από το μελίσσι αυτή την εποχή χρησιμοποιείται για την ανάπτυξή του.

Αμυγδαλιά και μέλισσες, αιώνες τώρα μαζί, συνεργάζονται αρμονικά προαναγγέλοντας ένα καινούργιο ξεκίνημα κάθε χρόνο.